Όταν ο εκφωνητής ανακοίνωσε ότι ο Andre Ward αναδείχθηκε νικητής με ομόφωνη απόφαση απέναντι στον Sergey Kovalev τον Νοέμβριο, ο Ward φαινόταν σαν άνθρωπος που μόλις είχε βγει από μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
Το πλήθος αντέδρασε με απογοήτευση, ο Kovalev έδειχνε μπερδεμένος, και ο Ward έδωσε ένα γρήγορο, μικρό χαμόγελο πριν επιστρέψει στη συνήθη, ελεγχόμενη στάση του, έτοιμος να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις που ξέσπασαν αμέσως μετά την ανακοίνωση της απόφασης. Ο αγώνας ήταν πάρα πολύ κλειστός, με όλους τους κριτές να συμφωνούν στο σκορ 114-113 υπέρ του Ward. Τέτοια απόλυτη συμφωνία είναι ασυνήθιστη, αλλά δεν φάνηκε να εντυπωσιάζει τους υποστηρικτές του Kovalev και όσους δεν συμπαθούν τον Ward (δύο ομάδες που δεν είναι πάντα οι ίδιες). Πολλοί πίστεψαν ότι ο “Krusher” αδικήθηκε, καθώς θεωρούσαν ότι του είχαν στερήσει τη νίκη λόγω λάθους ή αδικίας.
Αντί η οργή να μειωθεί με τον χρόνο, η δυσαρέσκεια φαίνεται να έχει αυξηθεί, και αυτό έχει γίνει το κύριο στοιχείο που προσελκύει ενδιαφέρον για τη ρεβάνς του Σαββάτου.
Το περίεργο είναι ότι η απόφαση δεν ήταν κάποια σκανδαλώδης κλοπή. Οι βαθμολογίες αντανακλούσαν την ισορροπία και τον ανταγωνιστικό χαρακτήρα του αγώνα και όχι κάποια αδικία εκ μέρους των κριτών.
Την πρώτη φορά που είδα τον αγώνα, τον βαθμολόγησα 115-113 υπέρ του Kovalev. Όταν τον ξαναείδα προετοιμαζόμενος για αυτό το κείμενο, η άποψή μου δεν άλλαξε.
Δεν έχω πρόβλημα με όσους πιστεύουν ότι ο Ward κέρδισε. Σε έναν αγώνα τόσο κοντινό, είναι φυσικό να υπάρχουν γύροι όπου η προσωπική άποψη του καθενός παίζει μεγαλύτερο ρόλο από ό,τι συνήθως.
Όλοι προτιμούμε οι αγώνες να έχουν καθαρές λύσεις και να είναι εύκολα κατανοητοί – ίσως γι’ αυτό τα νοκ άουτ είναι τόσο δημοφιλή. Όμως η πυγμαχία δεν είναι πάντα απόλυτη. Συχνά υπάρχει μια ποικιλία ερμηνειών.
Η πιο κρίσιμη στιγμή του αγώνα ήρθε στον δεύτερο γύρο, όταν ο Kovalev κατάφερε να ρίξει τον Ward με ένα μικρό αλλά ακριβές δεξί χτύπημα. Δεν ήταν εντυπωσιακό οπτικά, αλλά σίγουρα έπληξε τον Ward.
Το δυνατό τζάμπ που ταρακούνησε τον Ward στον πρώτο γύρο έγινε το κύριο όπλο του Kovalev, και μετά από έξι γύρους, κατά τους οποίους το χρησιμοποιούσε με συνέπεια, ο Kovalev είχε πάρει το προβάδισμα.
Στους πρώτους έξι γύρους, έδωσα στον Ward μόνο τον πέμπτο γύρο. Αυτός ήταν και ο καθοριστικός γύρος, καθώς ο Ward βρήκε τον τρόπο να αλλάξει τον ρυθμό του αγώνα.
Ο Ward ξεκίνησε με ένα ισχυρό τζάμπ. Έσκυψε χαμηλά, λύγισε τα γόνατά του και πετάχτηκε προς τα εμπρός, στέλνοντας το αριστερό του χέρι κατευθείαν στο πρόσωπο του Kovalev. Λίγο αργότερα, άρχισε να επιτίθεται στο σώμα του αντιπάλου του.
Αυτά τα χτυπήματα στο σώμα, αν και δεν φαινόταν τόσο εντυπωσιακά από ψηλά, είχαν μεγάλη επίδραση στην εξέλιξη του αγώνα. Μέχρι τον 10ο γύρο, η κούραση του Kovalev ήταν εμφανής από τη γλώσσα του σώματός του και την έκφραση του προσώπου του.
Έδωσα τον 11ο γύρο στον Ward και τον τελευταίο στον Kovalev, αν και αυτά τα δύο θα μπορούσαν να πάνε και αντίστροφα. Ήταν ένας τέτοιος αγώνας: τόσο κοντινός που κάθε απόφαση θα μπορούσε να θεωρηθεί λογική. Ωστόσο, πολλοί φίλαθλοι δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν την απογοήτευσή τους.
Η οργή φαίνεται να πηγάζει από την αίσθηση ότι ο Kovalev είχε αδικηθεί. Αλλά η δυσαρέσκεια δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό. Ο Ward έχει γίνει στόχος επικρίσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και αυτό φαίνεται να οφείλεται περισσότερο στην προσωπικότητά του παρά στις ικανότητές του στο ρινγκ.
Πολλοί τον θεωρούν απόμακρο και αλαζόνα. Αυτό μάλλον λέει περισσότερα για τους επικριτές του παρά για τον ίδιο τον Ward, αλλά εξηγεί γιατί αρκετοί ανυπομονούν να δουν τον Kovalev να τον κερδίζει με εμφατικό τρόπο.
Δεν είμαι σίγουρος αν η δημοτικότητα του Kovalev οφείλεται στην ιδιαίτερη προσωπικότητά του ή στο γεγονός ότι μπορεί να στηρίξει την αυτοπεποίθησή του με τα δυνατά του χτυπήματα.
Παρά τις υπερβολικές δηλώσεις πριν τον αγώνα, η πρώτη αναμέτρηση δεν ήταν ιδιαίτερα συναρπαστική. Το ενδιαφέρον προήλθε κυρίως από το γεγονός ότι δύο από τους καλύτερους πυγμάχους στα ελαφρά βαρέα κιλά έρχονταν αντιμέτωποι. Κάποιοι μπορεί να θεωρούν τον Adonis Stevenson τον αληθινό πρωταθλητή, αλλά αυτή είναι μια διαφορετική συζήτηση.
Στον αγώνα της 19ης Νοεμβρίου 2016 στο T-Mobile Arena του Λας Βέγκας, υπήρχε περισσότερη ένταση παρά δράση. Αν οι δύο μαχητές δεν ήταν τόσο γνωστοί, ο αγώνας θα είχε περάσει απαρατήρητος.
Ωστόσο, ήταν ένας αγώνας ανάμεσα σε δύο πυγμάχους που κατατάσσονται στις λίστες pound-for-pound του ESPN – μια πολυαναμενόμενη αναμέτρηση που είχε πραγματική σημασία. Οι φίλαθλοι ανυπομονούσαν για την έκβαση του αγώνα.
Τελικά, το πιο αξιοσημείωτο στοιχείο από την πρώτη αναμέτρηση ήταν ο θόρυβος που ξέσπασε γύρω από την απόφαση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στον πρώτο αγώνα, ο Ward ήταν αυτός που κατάφερε να προσαρμοστεί στη μέση του αγώνα και να παραμείνει ανταγωνιστικός. Στη ρεβάνς του Σαββάτου, πολλά θα εξαρτηθούν από το αν ο Kovalev μπορεί να κάνει το ίδιο.
Επιπλέον, υπάρχει η αίσθηση ότι ο Kovalev απολαμβάνει την πυγμαχία περισσότερο από τον Ward – ότι ο “Krusher” έχει ανάγκη να αγωνίζεται. Ο Ward, από την άλλη, ίσως δεν νιώθει το ίδιο πάθος, αλλά μόλις βρεθεί στο ρινγκ, η ευφυΐα του, η υπερηφάνεια του και το ανταγωνιστικό του πνεύμα αναλαμβάνουν.
Δεν περιμένουμε να δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό αυτή τη φορά. Είναι αργά για να αλλάξουν. Ο Ward πρέπει να ξεκινήσει πιο γρήγορα, ενώ ο Kovalev χρειάζεται να κλείσει τον αγώνα πιο δυνατά.
Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά θα υπάρξουν περισσότερα χτυπήματα και λιγότερα κρατήματα. Ίσως έτσι, με λίγη τύχη, να μη χρειαστεί να υπάρξει απόφαση που θα σηκώσει αντιδράσεις.
